Taekwondo da Gurup Çalışmasının Özel Antrenmana Göre Avantajları

Taekwondo da gurup çalışmasının özel antrenmana göre avantajları

Youngstown State Üniversitesi eğitim görevlisi psikolog ve taekwondo eğitmeni Stephen Ray Flora'nın makalesinden faydalanılmıştır.

Bire bir özel dersler taekwondo öğrenimi için iyi bir yol mudur?

Avantaj ve dezavantajları nelerdir?

"Özel dersler özel verilen ferdi dersler sizi bir yıl içinde bir taekwondo ustası yapabilir. Gurup çalışmasına nazaran beş, on, yirmi kat daha hızlı bir şekilde savunma ve saldırı tekniklerini öğrenebilirsiniz"

Doğrumu acaba?

Bu düşünce taekwondoda başarıya ulaşmak isteyen her sporcuda ve sporcu ebeveyninde vardır.  nedenle de taekwondo çalıştırıcılarına özel dersler vermesi konusunda sık talepler gelir. Fakat bu ne kadar gerçektir? hayattaki her şeyin olduğu gibi, bu tür öğretim metodunun avantajı olduğu kadar dezavantajları da vardır. Tüm bunlarda sizin taekwondoda işinizi iyi yapıp yapmama isteğinize göre değişir.

      Özel dersleri destekleyebilecek en kolay iddia "sporcunun çalıştırıcıya dikkatini  daha çok vermesi ve kavrayışını yüzde yüz arttırması" şeklindedir". Basit şekilde izah edersek, gurup çalışmasına göre özel çalışmada sporcu, daha dikkatli olur, daha gerçek ve ciddi davranır performansını 10 kat daha fazla yerine getirmeye çalışır. Çünkü eğitmenin tüm dikkati ve gözlemi onun üzerinedir."

Bu özel derslerde sporcu 10 kez daha hızlı öğrenir iddiası doğru değildir.Özel derslerde öğrenci aslında tam bir gevşeme içine girerek daha yavaş öğrenir. Teknikleri ve formları daha hızlı öğrenebilir ancak bu becerileri çok verimsiz olur ve   gerçek manada bir taekowndocu asla olamaz.

Gurup çalışması taekwondo da özel derslere nazaran çok daha verimli sonuçlar verir. Çünkü gurup çalışması demek farlı boyda, kiloda, güçte ,değişik karakterde   rakipler demektir. Taekwondonun da varoluş nedeni buradadır.

     Eğitim ve psikolojik deneyimler göstermiştir ki , öğrenciler bir gurup içinde akranları ile birlikte çalıştıkça ve o grup içinde bazen öğrenci ve bazen öğretici konumunda oldukça daha hızlı bir öğrenme sürecine girmektedirler. Gurup çalışmasında beyaz kuşaklı bir sporcu teknik  ve formları akranı olabilen yeşil kuşaklı bir sporcu ile daha hızlı öğrenebilmekte ve kavramaktadır. Bu sporcu siyah kuşaklı bir sporcu ile çalışınca aynı öğrenme verimi alınmamaktadır. İlkokul 3. sınıftaki bir öğrenci matematik dersini, yine kendisi gibi 3, sınıf öğrencisi ile veya en fazla 4, sınıf öğrencisi ile çalışınca daha zevk alarak yapar. Bilgi seviyesinin aynı olması çalışma  verimliliğinin artmasını sağlar. Ancak aynı öğrenci lise seviyesindeki bir öğrenci ile matematik çalışmaz. Bu çalışma verimsiz olur. Mahalle aralarında çocukların futbol maçlarına dikkat edin. Genelde aynı yaş gurupları kendi aralarında oynarlar. Ancak bu şekilde yaptıkları işten zevk alırlar.20 yaş civarı gençler kendilerinden çok daha çevik ve iyi olasına rağmen 10-12 yaşındaki bir çocuğu aralarına alıp maç yapmazlar. İletişimsizlik ,farklı dünyalar yapılan işten zevk ve eğlence faktörünü alıp götürür. Taekwondoda böyledir. Minik bir sporcuya, profesyonel bir antrenörünün ders vermesi demek minik sporcunun bir anda her şeyi öğreneceği anlamına gelmez. İletişimsizlik hemen kendini belli eder.Bu nedenle antrenörler  genelde aynı yaş ve karakter guruplarını karşılıklı guruplar haline sokarak kendileri devreden çıkarlar. Grup psikolojisi içinde öğrencilerin karşılıklı olarak birbirlerini eğitmelerini esas alırlar. Kendileri sadece örnek şablon olarak tüm salona teknik ve form gösterirler.

       Akranlarından bir şeyler öğrenmek, birçok açıdan çok daha verimlidir. Çocuk stres ve sıkıntıyı terk eder, daha rahat olur, akranı olan bir sporcuya daha rahat konuşur, soru sorar. Grup çalışmasında ve özel  çalışmalarda gözlemlenmiştir ki öğrenciler genelde eğitmene soru sormaya çekinirler. Onunla iletişim kurmaktan uzak dururlar. Çünkü çalıştırıcı, çocukların kafasında çok büyütülür. Tıpkı okuldaki müdürden sıkıldıkları  gibi, seviyeli ve uzak durmaya çalışırlar. Halbuki kendi akranından çekinmez sıkılmaz ve rahat iletişim kurar. Bu nedenle teknikler ve formlar öğretilirken aynı yaş gurubu sporcular  öğrenilmesi  zor şeylerin sabır isteyen tekrarlarında birbirlerine karşı daha duyarlı ve anlayışlı olurlar. Kızmazlar, sinirlenmezler, tam mükemmeli istemezler, partneri zorlamazlar. Bu da aslında yeni başlayan sporcularda verimliliği ve istekli çalışmayı arttıran bir faktördür.

      Emsal (aynı yaş ve kavrama seviyesi) öğrencilerin bir bir, çalışmaları hem öğrenme hem de öğretme bakımından baya iyi sonuçlar verir. Çünkü birbirlerinin hem öğrencisi hem de öğretmeni olurlar. "Eğer bir şeyi gerçekten öğrenmek istiyorsanız onu başkalarına öğretiniz " diye bir söz vardır ki son serece doğrudur. Bir öğrenci poomsae formlarını sadece kuşak imtihanlarında kemer derecesi kazanmak için öğrenirse kısa bir süre sonra kolayca unutur. Ancak öğrendiği bilgileri, başkalarına öğretirse kendisi de detaylı ve unutulmayan kalıcı bir bilgi birikimi oluşur. Bu nedenle her öğrencinin geriden aldığı bilgileri diğerlerine öğretecek bir formasyona kavuşturulması gerekir. Buda aynı yaştaki sporcuları biri birlerine partner tayin ederek, hem öğrenci hem de öğretmen olmaları sağlanmalıdır.

      Burada çalıştırıcının yapacağı en büyük yardım, sporcularının öz güvenlerini sağlamalarına yardımcı olmaktır. Örnek olarak: "Eminim sen bu tekniği biliyorsun" " bu teknikte mükemmelsin" "diğer öğrencilere şu formu iyi öğretebilirsin" ,"şu hareketi en iyi şekilde sen şu guruba öğret" şeklinde yaklaşım çok önemlidir. Sporcunun acemi olsa bile, öz güveni, salona bağlılığı, çalıştırıcıya saygısı artacak öğretmen olma duygu ve sorumluluğu da önce kendisini daha iyi olma konusunda zorlayacaktır. Zaman zaman sarı, yeşil kuşakları bile üst kemerlere poomsae formlarını öğretmeleri ve göstermeleri konusunda eğitmen olarak tayin ederseniz yararını görürsünüz. Tabi ki esas amaç üst seviye sporcuların öğrenmesi değil, öğretmen tayin ettiğiniz sporcunun eğitimidir.

    Akran sporcuların çalışmasının yararlarını anlatırken de şunu ifade etmek lazımdır, Aynı seviye sporcuları birbirine öğretmen tayin ederken asla onları yalnız bırakmayın. Çünkü teknikleri zaten yanlış yapan bir acemi sporcu diğerine bir şey veremez ve yanlış öğretir. Birbirlerine özel ders verircesine teknik ve taktik öğretmesinler. Muhakkak gurup  içince çalışma yapılmalı, Genel amaç tüm grubun birlikte öğrenmesi sağlamaktır. Bir öğrenciyi gurubun başına eğitmen tayin ederken bile amaç o öğrencinin öğrenmesidir. Bu şekilde her öğrenciyi dönüşümlü olarak gurup başına geçirerek bir eğitim metodu geliştirilmelidir. Gurubun idaresinde muhakkak teknik açıdan iyi bir üst seviye sporcun elinde olmalıdır. Burada amaç her öğrencinin birbirini görmesi sağlanarak eğitim gerçekleştirmektir.

   Dojan da tüm sınıf birlikte çalışırsa, öğrencilerin dizilimi üst kemerler önde olacak şekilde geriye doğru dizilim şeklinde olmalıdır. Dolayısı ile her öğrenci için görebileceği kendinden daha iyi bir model öğrenci olacaktır. Misal beyaz kemerler sarı kemeri, sarılar yeşilleri, yeşiller mavi ve kırmızıları, kırmızılarda siyah kemerleri örnek görebileceklerdir. Siyah kemerin hemen arkasına beyaz kemeri koyarsanız, acemi bir sporcunun siyah kemerden öğreneceği pek bir şey olamaz. Çünkü beyaz kemerli bir sporcu için siyah kemer sporcunun teknikleri çok zor gelir ve yapamaz. Oysa beyaz kemer sporcu sarı kemeri kolayca taklit eder. Sarı kemerde yeşil kemeri taklit etmekte zorlanmaz. Bu şekilde öğrenme daha verimli ve kolay olur.

Özel ders alan bir öğrenci sadece eğitmenin uyguladığı uzmanlaşmış teknikleri görür. Bunları yapmayı beceremez , yapabilme cesaretini kaybeder.15-20 yıl çalışılarak ortaya çıkmış bir tekniği acemi bir sporcu asla yapamaz. Bu ilkokul öğrencisine üniversite matematiği öğretilmesine benzer ki başarı düşer. Yaptığı her teknik hatalı olacaktır. Buda sporcuda öğrenme azmini kıracaktır. Çünkü kendini sadece mükemmel olanla karşılaştırdığından hep kötü olacaktır. Hocasının 20 yılda o seviyeye aldığının farkında olmadan hayal kırıklığı yaşar. Kendini yetersiz, yavaş, kötü ve yeteneksiz hisseder. Halbuki akranları arasındaki çalışmada onlarla kendini kıyaslar ve moralli, istekli çalışır.

Sınıf arkadaşlarını seyrederken onların yaptığı hataları seyreden çocuk, tekniği daha iyi anlamaya ve onlara göre daha doğruyu yapmaya çalışır. Çocuk grup halindeki çalışma başarısına kendini de dahil eder ve özenir. Bir çocuk kişisel bir antrenmanda sıkılır ve bağırmaz iken grup halindeki çalışmada  gruba uyarak bağırır. Kendini serbest bırakır daha rahat olur.

       Bire bir çalışmalar ancak gelişmiş seviye sporcular için avantajlar sağlar. Dojang da çoğu sporcu temel tekme, yumruk ve adımları çalışırken gelişmiş ( yeni sporculara antrenman yaptırabilen) bir sporcu bunlara takılıp kaldığında çalışamaz. Bu nedenle bu sporcular gruptan ayrı birebir çalışmalıdırlar. Çünkü bunlar temel teknikleri geçip komplike tekniklere çalışma ihtiyacı içindedirler. Öğrenme safhasını terk etmiş periyodik antrenman dönemindedirler. Dolayısıyla grup çalışmasının bunlara direkt bir yararı yoktur. Gurup çalışması içinde ısınmak veya diğer öğrencilere öğretim amacı için bulunurlar. Bunlar ikili çalışmaya girmek zorundadırlar. Ancak gelişmiş sporcular içinde ayrı bir gurup oluşturmak şarttır. Çünkü gurup çalışması ileri seviye sporcular içinde avantajlar içerir. Gurupta uzun boylu, kısa boylu, zayıf veya kaslı, hızlı veya yavaş, saldırgan veya savunma yanlısı olarak değişik karakterde sporcular olacaktır. Müsabakalara hazırlık açısından değişik yapıdaki sporcularla çalışmak çok önemlidir.

      Yeni kayıt yaptırmış ve ilk antrenmana başlamış kişileri yaşları ne olursa olsun asla ileri seviye sporcuların arasına sokmayın. Bu sporcular çok sıkılgandırlar. Daha torbaya vurmaktan bile çekinirler. Çünkü torba ile bile doğru dürüst mücadele edemezler. Onun geri gelip kendilerine çarpmasından korkarlar. Daha bağırmaya bile utanırlar. Sınıfta acemi ve beceriksiz görünme kompleksi de hemen salondan uzaklaşmalarına neden olur. Eğer kayıt yaptırmamışsa da yaptırmaktan vazgeçerler. Bu nedenle seviye tespiti ve gururlandırmak çok önem taşır. Eğer bu tür bir öğrenci çalışmalara katılır ve seansında kendi seviyesi sporcu olmaz ise o zaman bu öğrenciye birebir eğitmen ders verebilir ve salona intibakı sağlanabilir.

Özet olarak

1-Yeni taekwondo başlayanlar arasında gurup oluşturarak, gurup çalışması yapılmalıdır

2-Böyle bir gurup oluşturma şansı yoksa ,yeni bir sporcu usta sporculardan ayrı özel çalıştırılmalıdır.

3-Yeni bir sporcu ileri bir seviye sporcu ile asla ikili müsabaka veya  beceri yarışına sokulmamalıdır.

4-Özel problemleri olan aşırı sıkılgan sporcular ilk başlarda özel ilgi istediklerinden bu ilgi diğer sporcular tarafından ve çalıştırıcı aracılığıyla özel olarak sağlanmalıdır.